ท่ามกลางรัตติกาล ลมหนาว หมู่ดาวและแสงจันทร์

อากาศคืนนี้หนาวเย็นสบายดี ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มกว่าแต่ผมยังนอนไม่หลับ คงเป็นเพราะช่วงกลางวันได้เผลอหลับไปพักใหญ่เพราะเป็นวันหยุด ไม่ได้ออกไปไหนเลยให้เวลากับบ้านบ้าง ท้องฟ้าคืนนี้สวยจัง นั่งจิบชามองฟ้าก็เพลินดีเหมือนกัน ถึงตอนนี้ไร้เสียงขวักไขว่รอบตัวมีแต่เสียงจากธรรมชาติเข้ามาแทนที่ เสียงลมหนาวพัดกิ่งไม้ใบหญ้า หรีดหริ่งเรไร บรรดาสิงสาราสัตว์แห่งรัตติกาลออกหากินครอบครองโลกยามรัตติกาล  ขณะที่คนส่วนใหญ่กำลังนอนหลับไหล แต่ฉันยังคงดื่มด่ำกับบรรยากาศยามราตรี

🌙🌙🌙

ความเงียบไร้เสียงขวักไขว่ทำให้จิตใจสงบมีสมาธิ นั่งดูหมู่ดาวแสงจันทร์จินตนาการไปต่างๆนาๆจิตใจล่องลอยไปไกลแสนไกล นี่คงเป็นปัจจัยที่ทำให้นักคิดนักเขียนส่วนหนึ่งใช้เวลากลางคืนในการทำงาน ยิ่งดึกก็ยิ่งนึกไปเรื่อยเปื่อย ผมนึกถึงเรื่องเล่าและนิยายในยามรัตติกาลส่วนใหญ่ดูจากหนังแฟนตาซี มันจะมีเค้าโครงมาจากเรื่องจริงบ้างไหมหนอ ซานตาคลอส แม่มด มนุษย์หมาป่า ค้างคาวดูดเลือด  แล้วผู้พิทักษ์ฝันจะมาช่วยเราไหมถ้าปีศาจขโมยฝันจะมาขโมยฝันดีๆจากเราไป ชักจะเลอะเทอะไปกันใหญ่แล้วเราสงสัยจะเริ่มง่วง😊

🌙🌙🌙

ยามรัตติกาลเป็นเวลาแห่งการผจญภัย ห้วงแห่งความฝันพาจิตวิญญาณเราท่องไปในอดีต ปัจจุบัน อนาคต ทุกที่ ทุกเวลา ทุกมิติ ใกล้ไกลไร้ขอบเขต เรามักจะเปรียบเทียบว่ากลางวันเป็นตัวแทนสิ่งดีๆกลางคืนเป็นตัวแทนสิ่งไม่ดีทั้งหลาย คืนนี้ผมกลับมองเห็นบางมุมที่ตรงกันข้าม ตอนกลางวันเราต้องตื่นมาทำหน้าที่ในโลกของความเป็นจริง ต้องเผชิญกับเรื่องราวร้อยแปดพันเก้า บางคนเหนื่อย ล้า ท้อแท้ ปวดหัว คิดมาก เป็นทุกข์  จนอยากตาย ชีวิตของเราครึ่งหนึ่งอยู่กับกลางวันตื่นอยู่กับโลกแห่งความเป็นจริงและอีกครึ่งหลับไหลอยู่กับกลางคืนในโลกแห่งความฝัน จะเที่ยงคืนแล้วไปนอนดีกว่าพรุ่งนี้ต้องตื่นไปทำงาน ไปผจญภัยในฝันดีกว่าคืนนี้ขอให้ฝันดีฝันหวานนะเรา