เรื่องสั้น อ่านเล่น ได้ข้อคิด ลูกไม้หล่นไกลต้น

คำว่าลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นบางครั้งมันก็ไม่จริงเสมอไปนะครับ ต้นพันธุ์ดีแต่ลูกไม้ไม่ดีหรือต้นพันธุ์ไม่ดีแต่ลูกไม้กลับออกมาดีสมบูรณ์แบบก็มีให้เห็นอยู่ถมไป โพสนี้ผมมีเรื่องสั้นที่เคยอ่านตอนสมัยยัง "ละอ่อน" รู้สึกประทับใจอยากจะเอามาลงไว้ให้ท่านผู้อ่านได้ลองอ่านกันดู เรื่องราวเกี่ยวกับลูกไม้ที่หล่นลงมาไกลต้นเหลือเกินครับ ต้นพันธุ์ดีๆก็ควรหล่นอยู่ใกล้ๆต้น แต่ต้นพันธุ์ไม่ดีก็สมควรหล่นให้ไกลต้น..ยิ่งไกลเท่าไหร่ยิ่งดีครับจริงมั้ยล่ะครับ

ต้นแบบที่ดีเป็นตัวอย่างเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิต นำไปสู่ทางที่ถูกที่ควร พาชีวิตไปสู่แสงสว่าง ความสำเร็จ ความผาสุข และความเจริญรุ่งเรือง แต่ต้นแบบที่ไม่ดีก็ไม่ควรเอามาเป็นเยี่ยงอย่าง  ดังเช่นเรื่องต่อไปนี้ครับ

กรุงเทพฯ พ.ศ.๒๕๒๔

คุณยายสาระวนกับการเก็บผักบุ้งไปตามลำคลอง แกพายเรือไปเรื่อยๆ เก็บผักบุ้งที่ขึ้นอยู่ตามธรรมชาติเพื่อไปขายที่ตลาด แกทำอาชีพนี้มาหลายปีแล้ว..ตั้งแต่ลูกเขยมามีอันต้องจากไป 

ยายมีหลานอยู่สามคน ตัวแกอีกคน ก็รวมเป็นสี่คน สี่ปากสี่ท้องเข้าไปแล้ว ลำพังลูกสาวหาเงินคนเดียวมันคงไม่พอรับมือค่าใช้จ่ายในบ้านอย่างแน่นอน ทุกคนต้องกินต้องใช้ แถมเด็กๆก็ยังอยู่ในวัยเรียน ต้องแบกรับค่าใช้จ่ายสารพัด คุณยายแม้จะอายุเกือบ 70 ปีแล้วแต่ก็ยังต้องออกมาช่วยทำงานหาเงินจุนเจือครอบครัวเท่าทีพอจะทำได้

แกพายเรือมาถึงศาลาริมน้ำแห่งหนึ่งที่อยู่ในคลองสายนี้ เห็นผักบุ้งขึ้นอยู่เยอะ แกจึงพายเรือเข้ามาแล้วลงมือเก็บผักบุ้งต่อไป เก็บได้สักพักใหญ่ ก็มีเสียงดังมาจากบนศาลา!

"ฉันขอเก็บเงินค่าผักบุ้งที่ยายเก็บของฉันไปนะ ฉันดูอยู่นานแล้ว" 

ยายได้ยินดังนั้นจึงหยุดแลัวมองไปบนศาลาตามต้นเสียงนั้น เห็นสาวใหญ่หน้าตาดูขี้โกงกับเด็กสาววัยรุ่นหน้าตาค่อนข้างเรียบร้อยยืนอยู่ด้วยกัน ยายได้ยินอย่างนั้นแกก็งงเหมือนกัน..เพราะผักบุ้งเหล่านี้ขึ้นอยู่ตามธรรมชาติอยู่ในลำคลอง ไม่มีใครเป็นเจ้าของอย่างแน่นอน ตั้งแต่แกมาเก็บผักบุ้งขายก็ไม่เคยมีใครมาว่าอะไร แถมยังช่วยอุดหนุนจุนเจือเพราะความสงสารด้วยซ้ำไป

"ขอโทษนะคะคุณนาย ยายไม่ทราบจริงๆว่าผักบุ้งนี้มีเจ้าของ งั้นยายจะย้ายไปเก็บที่อื่นนะคะ" 

คุณยายตอบไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนสุภาพ ในเมื่อเธอยืนยันว่าเป็นเจ้าของผักบุ้งคุณยายก็ไม่ดื้อดึงที่จะเก็บต่อไป ในคลองนี้ยังมีผักบุ้งตามธรรมชาติให้เก็บอย่างเหลือเฟือไปเก็บตรงจุดอื่นก็ไม่เห็นเป็นไร

"เดี๋ยวก่อน! แล้วผักบุ้งที่ยายเก็บของฉันไปล่ะจะว่ายังไง" 

ยัยคุณนายเริ่มเสียงเข้ม

คุณยายอึ้งคิดอยู่สักพักใหญ่แล้วตอบไปตามความรู้สึกนึกคิด

"ถ้าอย่างนั้นยายจะคืนผักบุ้งที่เก็บมาให้คุณนายนะค๊ะ" 

"ถ้าจะคืนให้ฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอก ตกลงตามนั้น" 

ยัยคุณนายพูดด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่ดูผ่อนปรนขึ้น

แล้วยายก็เอาผักบุ้งส่วนที่เก็บจากศาลานี้ส่งคืนให้ แต่คุณนายกลับไม่ยอมขึ้นมา 

"แล้วส่วนที่เหลือในเรือล่ะจะว่ายังไง"

ยัยคุณนายเสียงเข้มหน้าตาขมึงทึงขึ้นมาอีกครั้ง

"ผักบุ้งนั้นยายเก็บมาจากที่อื่นค่ะ" 

คุณยายตอบไปด้วยความสุภาพ

"แต่ฉันเห็นยายเก็บผักบุ้งของฉันอยู่นานแล้วนะ มันมากกว่านี้" 

ยัยคุณนายยังตะแบงต่อไป

"แล้วคุณนายต้องการให้ยายคืนให้แค่ไหนหล่ะ..ยายจะคืนให้"

"ทั้งหมด " 

ยัยคุณนายยื่นคำขาด 

"ถ้าไม่ได้ตามนั้นฉันคงต้องไปแจ้งความว่ายายลักทรัพย์"

คุณยายผ่านชีวิตมามากจนรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ควรอยู่ในโลกแบบไหน และคนบางคนเป็นอย่างไร ยิ่งเจอคนลักษณะนี้ ยิ่งพูดไปก็ไร้ประโยชน์ คงต้องยอมจำนน โดนเอารัดเอาเปรียบแบบเลี่ยงไม่ได้ 

"เอาอย่างนี้ไหมหล่ะ ยายก็จ่ายค่าผักบุ้งฉันมานิดหน่อย แล้วก็เอาผักบุ้งไปขาย" 

ยัยคุณนายใจร้ายก็ยื่นข้อเสนอต่อทันที

"แล้วคุณนายจะให้ยายจ่ายค่าผักบุ้งเท่าไหร่ล่ะคะ" 

คุณยายตัดสินใจยอมจ่ายสตางค์เพื่อตัดปัญหา เพราะดูทรงแล้วยังไงๆก็คุยกันไม่รู้เรื่องแน่ๆ และคิดว่ายัยคุณนายคงขูดรีดคนแก่ๆไม่มากเท่าไหร่ วันนี้ได้กำไรนิดๆหน่อยๆตัดปัญหาไป แต่มันไม่เป็นตามนั้น

"ยายจ่ายฉันมา 15 บาทก็แล้วกัน ฉันเอาแค่นี้พอ" 

ได้ยินค่าผักบุ้งแล้วจิตใจคอห่อเหี่ยวขึ้นมาทันที แค่นี้ชีวิตก็ลำบากพอแล้ว..ยังมาโดนรังแก โดนกระหน่ำซ้ำเติมอีก 

ยายเก็บผักทั้งวันขายได้ไม่เกินวันละ 30 บาท แค่พอเป็นค่าอาหารเลี้ยงดูคนในบ้าน แต่วันนี้ถ้าต้องจ่ายเงินไปมากกว่าครึ่งแล้ว..ก็คงต้องกระเบียดกระเสียนค่ากับข้าวค่าขนมเด็กไปวันหนึ่ง

แต่จะทำยังไงได้ ยายจำใจต้องยอมจ่ายเงินค่าผักบุ้งให้ยัยคุณนายใจร้าย ด้วยความเศร้าสลดหดหู่เป็นที่สุด ไม่คิดว่าคนที่มีต้นทุนชีวิตสูงกว่า จะมาเบียดเบียนคนแก่ๆที่กำลังตากแดดตากลมทำมาหากินด้วยความยากลำบากได้ลงคอ 

เมื่อได้สตางค์จากคุณยายไปก็อารมณ์ดีขึ้นมาทันที 

"แม่จะไปเล่นไพ่กับเพื่อนๆต่อ เมื่อเช้าเสีย..เงินหมดกระเป๋าเลยได้เงินมาต่อทุนแล้ว จะไปแก้มือซะหน่อย"

แต่ก่อนที่จะไปก็หันมากำชับลูกสาว 

"เฝ้าบ้านนะแม่จะไปกับน้อง..เมื่อเช้าน้องก็เล่นเสียเหมือนกัน จะพาไปแก้มือด้วย ถ้าพ่อกลับจากทำงานก็บอกว่าแม่ออกไปธุระกับน้อง" 

แล้วยัยคุณนายใจร้ายก็เดินจากไป ไม่สนใจใยดีคนข้างหลังแม้แต่น้อย 

ลูกสาวยังคงยืนอยู่ มองดูยายด้วยความสงสารจับใจ จากการกระทำของแม่..แม้จะไม่เห็นด้วยแต่ก็ไม่อาจทัดทานผู้เป็นแม่ได้  

ส่วนคุณยายยังคงพยายามพายเรือเก็บผักบุ้งต่อไป ทำใจปล่อยวางเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นไว้ตรงนั้น 

เด็กสาวยังคงมองดูคุณยายๆแก่ๆผู้น่าสางสารที่พยายามเก็บผักบุ้งอยู่ต่อไป

"คุณยายหยุดก่อน เข้ามาหาหนูหน่อย" 

สาวน้อยตะโกนเรียกคุณยายที่ค่อยๆพายเรือห่างออกไปเรื่อยๆ คุณยายได้ยินก็รู้สึกรังเรนิดหน่อย แต่เห็นเธอพยายามเรียก จึงพายเรือกลับไปหาสาวน้อย เธอก้าวลงบันไดมาหยุดรอคุณยายที่บันไดขั้นสุดท้ายที่อยู่ปริ่มน้ำ 

"หนูขอซื้อผักบุ้งยายกำนึงได้ไหมคะ" 

สาวน้อยหน้าตาดีและเป็นมิตรต่างจากแม่ของเธอเอ่ยชึ้น

"คุณหนูจะซื้อผักของยายไปทำไมล่ะคะ..ใต้ศาลาบ้านหนูยังมีผักบุ้งอยู่อีกตั้งเยอะแยะ" 

คุณยายรู้สึกสงสัยขึ้นมาเอ่ยตามสิ่งที่เห็น

"หนูไม่อยากเก็บเอง กลัวพลัดตกน้ำไปมันจะไม่คุ้มกัน ขอซื้อผักบุงของยายดีกว่า" 

สาวน้อยพูดจบก็หยิบผักบุ้งไปกำมือหนึ่ง แล้วเอาเงินยัดใส่มือยาย 17 บาท 

"คุณหนูทำไมให้เงินยายมาตั้งมากมายขนาดนี้ แค่ซื้อผักกำเดียว" 

คุณยายพยายามคืนเงินให้สาวน้อยเพราะไม่อยากเอารัดเอาเปรียบใครแต่ก็ไม่เป็นผล

"คุณยายรับไว้เถอะค่ะ 15บาท หนูใช้คืนให้ยายแทนแม่ที่เอาเงินของคุณยายไป ส่วนอีก 2 บาทเป็นค่าผักบุ้งทีหนูขอซื้อนะคะ"

คุณยายเห็นความแตกต่างระหว่างแม่ลูกได้ทันที ลูกไม้หล่นไกลต้นซะเหลือเกิน จากหัวใจที่สลดหดหู่กลับเปลี่ยนไปทันทีที่ได้เจอเรื่องราวดีๆ หลังจากผ่านเรื่องเลวร้ายมาได้ไม่นาน อดที่จะยกย่องน้ำใจอันดีงามของสาวน้อยไม่ได้

เรื่องก็จบลงเพียงเท่านี้ ฝากข้อทิ้งท้ายไว้อีกนิดนะครับ 

แม่เป็นต้นพันธุ์ที่ไม่ดี น้องชายเป็นลูกไม้ที่หล่นไม่ไกลต้น น้องไปเล่นพนันกับแม่เป็นประจำ 

คนเล่นพนันหวังได้เงินจากการพนัน ได้เงินมาก็เข้าบ่อน อยากต่อยอดเงินให้มากขึ้น แต่เมื่อเข้าไปเล่นแล้วเสีย ก็จะหาเงินเข้ามาเล่นอีกหวังเอาเงินคืน 

เป็นหลุุมพรางล่อให้เข้ามาติดอยู่ในวังวนอบายมุข ตกเป็นทาส ให้ผีพนันเข้ามาสิงสู่จนถอนตัวไม่ขึ้น การพนันมักให้สิ่งหนึ่งมากับนักเล่นคือความขี้โกง ความเห็นแก่ตัวที่ยัยคุณนายเอามาใช้ปล้นเงินคุณยาย

ส่วนลูกสาวโชคดีที่เป็นลูกไม้ที่หล่นไกลต้น เธอทำมาหากินด้วยความสุจริต ไม่ข้องแวะกับการพนันเหมือนแม่ รู้จักแยกแยะผิดชอบชั่วดี ต้นพันธุ์ดีๆแบบนี้จะเป็นแม่แบบสร้างต้นพันธุ์ที่ดีให้ลูกให้หลานในอนาคต หากลูกไม้นั้นหล่นไม่ไกลต้นครับ