ทำบุญตักบาตร กิจวัตรประจำวันของคนไทยสมัยก่อน

สมัยที่ผมเป็นเด็กๆทุกเช้าแม่จะต้องพา "ตักบาตร" ทุกเช้า เป็นสิ่งสำคัญที่ขาดไมได้เลยล่ะครับ พอเช้าขึ้นมาแม่จะเข้าครัวทำกับข้าวทุกวัน ผมจะเป็นคนหุงข้าว แม่สอนให้ผมรู้จักหุงข้าวตั้งแต่เป็นเด็กๆ พอเสร็จแม่จะตักข้าวและอาหารเพื่อเตรียมไปใส่บาตรก่อน สิ่งที่เราจะนำไปถวายพระจะต้องอยู่หัวๆและเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ที่เหลือพวกเราถึงจะเอามากินกันได้ ในแต่ละวันเราทำอะไรกินสิ่งนั้นก็คือสิ่งที่เราจะต้องแบ่งไปตักบาตรก่อน บางวันก็ไม่มีดอกไม้ธูปเทียนแต่ต้องมีข้าวปลาอาหารตักบาตร 

แทบทุกบ้านจะเริ่มต้นวันใหม่ด้วยการตักบาตรเหมือนๆกัน คนไทยสมัยก่อนให้ความสำคัญกับการเริ่มต้นวันใหม่ด้วยการทำสิ่งดีๆเพื่อความเป็นศิริมงคลแก่ชีวิต เป็นการฝึกฝนขัดเกลาจิตใจเราตั้งแต่เด็กๆให้รู้จักการทำบุญทำทานพาเราให้เข้าใกล้ศาสนา ความร่มเย็นเป็นสุขจึงกระจายไปทั่วสารทิศ ความเป็น "เมืองพุทธ" ความเจริญรุ่งเรืองสุดที่ผมได้เห็นมาคงเป็นเพียงในยุคนั้น

ปัจจุบันสภาวะต่างๆรอบตัวบีบคั้นให้เราห่างไกลจากศาสนาออกไปทุกที การไปวัดไปวาเป็นเรื่องใหญ่ที่ต้องทำกันแต่ในวันสำคัญ เช่น วันเกิด วันสำคัญๆทางศาสนา ทุกคนมีภาระหน้าที่ที่สำคัญต้องทำกันแทบตลอดเวลาที่ลืมตาตื่น จนมีคำกล่างที่ว่าอยากจะให้หนึ่งวันมี 48 ชั่วโมง สิ่งที่เป็นผมตามมาของการห่างศาสนาห่างวัดคือ คุณภาพทางจิตใจที่ตกต่ำลง ความรุ่มร้อนวุ่นวายแผ่ไปทั่วทุกสารทิศ คำว่า "เมืองพุทธ" ที่เราเคยภาคภูมิใจคงเหลือไว้แค่เพียงความทรงจำเท่านั้น

สิ่งที่บรรพบุรุษปู่ย่าตายายของเราปลูกฝังกันมาล้วนเป็นสิ่งที่ดีมีคุณค่า หลายสิ่งหลายอย่างกำลังแสดงผลให้เห็นถึงความปล่อยปะละเลยอย่างชัดเจน แต่เราก็ยังคงมองข้ามยอมรับกับสิ่งใหม่ๆที่กำลังเข้ามาแทนที่ วันนี้ผมได้แต่มองความเปลี่ยนแปลงไปของกิจวัตรในยามเช้า คงเหลือแต่คนเฒ่าคนแก่ที่ยังให้ความสำคัญกับสิ่งเหล่านี้ นี่คงเป็นการเปลี่ยนถ่ายสายเลือดเก่าสู่สายเลือดใหม่ที่ศิวิไลแต่เทคโนโลยีแล้วล่ะครับ